Kościół Santa Sofia

Tradycja wspomina, że ​​pierwszy kościół pod wezwaniem św. Zofii został wzniesiony w czasach Karola Wielkiego i Longobardów, w miejscu poprzedniej pogańskiej świątyni. Okoliczne borgo przybrało również nazwę Santa Sofia. Obecny kościół został zbudowany między 1106 a 1127 r. Dzięki przyznaniu dziesięciny z borgo przez biskupa Sinibaldo. Dach ze sklepieniem pachwinowym i romańsko-gotycka dzwonnica pochodzą z XIV wieku. Kościół nie przedstawia żadnego ogólnego schematu dekoracji, ale istnieją pojedyncze freski z XIII-XIV wieku. Jeden z nich przedstawia Madonnę z Dzieciątkiem, typu Eleousa, ukazującą uczucie miłości. Obraz przedstawia styl podobny do nieznanego osobnika, który w 1259 roku naświetlił osobistą kopię Listów Giovanniego da Galibany. Łuk nad absydą został zamurowany na początku XIII wieku, umożliwiając w ten sposób fresk Madonny z Dzieciątkiem w kształcie lunety , Dwóch świętych i darczyńców, które przypisuje się anonimowemu malarzowi z Padwy, działającemu w latach 1325–1330, który zdobył doświadczenie od „Mistrza Coro Scrovegni”, a także był pod wpływem języka Pietro i Giuliano da Rimini. Trzeci pilaster po prawej stronie zachowuje fragment większej kompozycji przedstawiającej Madonnę z Dzieciątkiem w czułej rozmowie. Ta praca jest opanowana przez mistrza Wenecji z lat 1370. i jest informowana o dojrzałych technikach Guariento. Forma fresku odzwierciedla późniejsze zmiany w pilastrze wykonane pod budowę sklepionego sufitu pod koniec XIII wieku. Tabernakulum Najświętszych Sakramentów z Dwojgiem Świętych Franciszkańskich może być datowane na początek XIV wieku i jest powiązane ze stylami warsztatów Jacopo i Pierpaolo delle Masegne, a Dziewica z Ciałem Chrystusa, autorstwa Egidio da Wiener Neustadt, datowana jest na 1430 Na zamówienie zamożnego piekarza, Bartolomeo di Gregorio, który również zlecił zaginięcie głównej bazy ołtarzowej, Andrea Mantegna.