Torricelle Bridge

Ubertino da Carrara deed bijzondere pijnen om de wolindustrie te promoten.Hij gaf de voorkeur aan de bouw van nieuwe workshops voor wollen doek door ze vrij te stellen van belastingen en rechten.Op 25 april 1342 versnelde hij de titel aan een stuk land in de buurt van de molens in Ponte Delle Torricelli naar twee Florentines, Giacomo del Fu Caccia en Forca di Clario, op voorwaarde dat ze Gualchiere bouwen, wat betekent dat faciliteiten voor 'vol' wollen doek.Na wassen met zeep en water en zeer absorberende Fuller's aarde, om alle oliën te verwijderen en de wol wit te zijn, werd de werkelijke volmolen gebruikt om vilt te bereiken, voor een eindproduct dat ondoordringbaar is voor water.De watermolens gebruikten houten hamers om het doek in een bakje likeuren te slaan, om de stof te verdikken en te voelen.De stukken stof werden vervolgens 'gesnoeid', wat betekent dat de viltstapel tot een uniforme hoogte werd getrimd.Ze werden vervolgens behandeld om een ​​glans te nemen en overgebracht naar 'Nailers' die de doek trokken om elke vouw te verwijderen.Uiteindelijk werden de stoffenstukken in vieren gevouwen en geperst.Er waren andere belangrijke Gualchiere in Padua, waaronder twee dating tot de 1 00s, in St. Maria in Vanzo en het klooster van St. Maria di Porciglia, en een andere opgericht door Ubertino in 1339 in Portello.Anderen waren in Prato Della Valley, ontwikkeld onder Francesco I en in Pontecorvo en Terranegra.