Basiliek van de Carmine

Toen ze in Padua aankwamen, enkele jaren voorafgaand aan 1290, vestigden de gebroeders Carmelite hun stoel ten noorden van de stad, buiten Molino Gate.Dit gebied werd bezet door een gemengde en levendige borgo genaamd 'Coa Longa' (Long Hollow): een lang en kronkelend stuk houten huizen verspreid over groentetuinen en boerderijen.Hier waren er ambachtslieden, winkeliers, herbergiers en hostlers, maar ook de zetels van nobele families en de woningen van een levendige burgerlijke klasse.Een van de bronnen van rijkdom was de molens, zoals te zien in het ingelegde marmeren van het frontale van de kerk, dat in opdracht van het Millers 'Guild in toewijding aan de Madonna en hun beschermheilige, Rocco en Sebastian werd in opdracht van de Madonna en hun beschermheilige, Rocco en Sebastian.De bouw van de kerk begon in 1309 en eindigde aan het einde van de Carraresi Signoria.De oorspronkelijke kerk was een enkel schip met kiel gewelfd houten dak, externe portiek en zes kapellen.De huidige kerk behoudt de enkele schipindeling, maar een zeer zware sneeuwval en een aardbeving, op 25 januari 1491, veroorzaakte de ineenstorting van het dak en delen van de muren.De reconstructie werd toevertrouwd aan Lorenzo da Bologna en Pietro Antonio Degli Abati, die behielden wat er over was en deze in een door Renaissance geïnspireerd project werd ingevoegd.Het lijkt gewoon mogelijk om de nieuwe koepel van Lorenzo te onderscheiden in Giorgione's schilderij van de storm.De 14e -eeuwse componenten omvatten de Cappella Maggiore, met zijn vijfhoekige apsis, samengevoegde pilasters en enkele Lancet -ramen.De APSE, het koorgebied en de gevel waren ook behouden, net als de imposante perimetermassa, oorspronkelijk van Romanic Lombard Origin, met pilasters en valse bogen, op een hoogte die suggereert dat de wanden van de kerk ooit iets lager waren.Het Carmelite-klooster en het hoofdstuk van het hoofdstuk op de kerk, versierd met een elegant portaal en flankerende dubbele ramen, worden ook bewaard in hun oorspronkelijke vorm.